Σημείωση πρώτη/αντί εισαγωγής
Με την επέτειο των ενενήντα χρόνων από την Ισπανική Επανάσταση τον Ιούλιο του 1936 να είναι μπροστά μας, σίγουρα υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία πλήθος βιβλίων και άλλων εκδόσεων για το θέμα αυτό. Από όποια σκοπιά και να ενδιαφέρει κάποιον, είτε ελευθεριακή, είτε κομμουνιστική, είτε ουδέτερος αναγνώστης, σίγουρα ο ενδιαφερόμενος θα βρει αυτό που ψάχνει. Για αυτό το λόγο κάθε άγνωστη ιστορία που έρχεται στο φως, είτε είναι μικρή είτε μεγάλη, είτε καλύπτει μια μικρή ομάδα ανθρώπων είτε όχι, σίγουρα προκαλεί ενδιαφέρον. Έτσι νιώσαμε και εμείς όταν πέσαμε πάνω στην ιστορία της Καραγκάντα. Μια ιστορία για αυτούς και αυτές τους αντιφασίστες και αντιφασίστριες που πολέμησαν το φασισμό του Φράνκο και την επόμενη στιγμή βρέθηκαν στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης, φυλακισμένες από το σταλινικό καθεστώς, κρατήθηκαν εκεί μέχρι το 1956 και μετά, όσοι επέζησαν, αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δράσεις αλληλεγγύης.Μια ακόμα μικρή ιστορία, η οποία έρχεται να προστεθεί στις άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες των διώξεων από τους Μπολσεβίκους ενάντια σε αναρχικούς και αντιφασίστριες. Από τις γνωστές ιστορίες της Κροστάνδης και της Μαχνοβτσίνα, στην Ισπανία του 1936, και μετά στις διώξεις των Βούλγαρων αναρχικών από το σταλινικό καθεστώς έπειτα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι τις μέρες μας, υπάρχουν πολλά παραδείγματα μικρών ή μεγάλων ιστοριών που το αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα βρέθηκε στο στόχαστρο της σταλινικής εκκαθάρισης. Εβδομήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση των Ισπανών αντιφασιστών/στριών από τα γκουλάγκ της Καραγκάντα, θεω- ρήσαμε χρέος μας να ψηλαφίσουμε αυτή την ιστορία. Γιατί η μνήμη είναι το όπλο μας για τη κατανόηση της Ιστορίας, της ερμηνείας των λαθών και της δυνατότητας να ατενίσουμε το μέλλον του κόσμου που ονειρευόμαστε. Του κόσμου που κάποιοι και κάποιες έζησαν πριν ενενήντα χρόνια, και ακόμα και σήμερα αποτελεί παράδειγμα για εμάς και φόβο για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
