Σημείωση πρώτη / Αντί προλόγου
Αν υπάρχει ένα συστατικό που συνδέεται στενά με την ιστορία της
σύγχρονης αναρχίας αυτό είναι το αλκοόλ. Και συγκεκριμένα η
μπύρα. Από τις απαρχές της δε, όπως αναφέρεται και στο κείμενο,
η μπύρα ήταν κοινός τρόπος κοινωνικοποίησης. Στους σουμέριους
το ‘’θείο ποτό’’ παρασκευαζόταν από ιέρειες της Νινκάσι, της
σουμεριανης θεάς του αλκοόλ. Η γέννηση του καπιταλισμού ξεκίνησε
με την εμπορευματοποίηση της μπύρας, η αποικιακή γενοκτονία
είχε τη μυρωδιά και του αλκοόλ, και η βιομηχανική επανάσταση
οδήγησε στη παρασκευή μπύρας καθ’όλη τη διάρκεια του έτους.
Αν υπάρχει ένα συστατικό που συνδέεται στενά και με την σύγχρονη
αναρχία, αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι και το αλκοόλ. Από
τις απαρχές των πρώτων συνεδρίων, ήταν σύνηθες φαινόμενο
οι συναντήσεις να λαμβάνουν χώρα σε καφενεία της εποχής. Ο
Μαλατέστα συνήθιζε να καταφεύγει στα καφενεία και να συνομιλεί
με τον κόσμο. Στην ισπανική επανάσταση, έχουμε καταγραφές για
απεργία σε εργοστάσιο μπύρας.
Για να έρθουμε και στα δικά μας. Στη περίπτωση της ελλαδικής
αναρχίας, η σχέση αυτή ξεκίνησε σχεδόν από τις απαρχές της. Από τα άδεια μπουκάλια που γεμίζουν για τις πορείες , στα
γεμάτα μπουκάλια που αδειάζουν μετά τις συνελεύσεις, για
τις μικρομετασυνελεύσεις. Από τα πρώτα καφενεία πέριξ της
πλατείας Εξαρχείων που φιλοξενούσαν το ‘’χώρο’’ της εποχής,
στα live οικονομικής ενίσχυσης, στα πάρτι για την κάλυψη
ιατρικών και δικαστικών εξόδων, και στις εκάστοτε συνελεύσεις
που γίνονται με τη συνοδεία μπύρας, το αλκοόλ (και όχι μόνο)
συνοδεύει σταθερά 50 χρόνια τη σύγχρονη ελληνική αναρχία.
Από τη πλευρά μας θέλουμε να σταθούμε σε ένα διαφορετικό
κομμάτι της σύνδεσης του αλκοόλ με την αναρχία, το οποίο δεν
αποτυπώνεται στο βιβλίο, και αυτό είναι η διαμεσολάβησή του στην
έννοια της ‘’αλληλεγγύης’’. Συναυλίες, πάρτι και μπαρ οικονομικής
ενίσχυσης κατακλύζουν κάθε βδομάδα το Indymedia για διάφορους
λόγους. Είναι, δυστυχώς, αυτονόητο πλέον ότι , στις περισσότερες
περιπτώσεις, για να καλυφθούν τυχόν ιατρικά/δικαστικά κ.α έξοδα
είναι απαραίτητη η διοργάνωση εκδηλώσεων με κατανάλωση
αλκοόλ. Ελάχιστο μέρος των εξόδων καλύπτεται από συνεισφορές,
και καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης άνευ αντιτίμου. Την ίδια
στιγμή εναλλακτικές εκδηλώσεις χωρίς την ύπαρξη κάποιου μπαρ,
όπως συλλογικές κουζίνες ή μπαζαρ βιβλίων και εκδηλώσεων
ενημέρωσης για την εκάστοτε υπόθεση νοούνται ως μη φέροντας το
επιθυμητό αποτέλεσμα. Η κατανάλωση αλκοόλ γίνεται ‘απαραίτητη’
διαδικασία σε ένα μπαρ, αφού κυρίως μέσω αυτής θα καλυφθούν
τα όποια έξοδα. Με επίδικο ένα μπαρ με αλκοόλ πολλές φορές
συμμετέχει κόσμος ο οποίος ελάχιστη ή και καθόλου γνώση δεν έχει
για το σκοπό της βραδιάς, αλλά συμμετέχει μόνο και μόνο για την κοινωνικοποίηση και τα ποτά, δημιουργώντας μια απόσταση από
το επίδικο που είναι η αλληλεγγύη. Η μή αναφορά στην εκάστοτε
υπόθεση (σκοπός της οποίας είναι ένα μπάρ οικονομικής ενίσχυσης)
πολλές φορές, όταν αυτό συμβαίνει ενισχύει αυτόν ακριβώς των
διαχωρισμό ανάμεσα σε αλληλέγγυους και συμμετέχοντες σε ένα
ακόμη μπαρ. Ακόμα και στη διοργάνωση συναυλιών τα ‘’ονόματα’’
του λαιβ θα καθορίσουν το κόσμο που θα συρρεύσει, το επίπεδο
αλκοόλ που θα πωληθεί, άρα και το κατά πόσο θα συγκεντρωθεί το
ποσό που χρειάζεται. Οι εποχές που στα λαιβ ακουγόταν η φράση
‘’συντρόφια θα κυκλοφορήσει ένα κράνος…’’ φαντάζουν μακρινές.
Και είναι αυτή ακριβώς η οπτική που θέλουμε να θίξουμε σε αυτό το
μικρό σημείωμα. Με ποιό τρόπο θέλουμε να κάνουμε τα πράγματα,
με ποιό τρόπο οι υποθέσεις οικονομικής στήριξης δεν θα βασίζονται
μόνο σε ένα μπαρ όπου θα κυριαρχεί η κατανάλωση αλκοόλ, αλλά θα
επικοινωνείται και η ίδια η υπόθεση και η όποια οικονομική στήριξη
και συνεισφορά θα γίνεται βάση αυτής και όχι βάση της ποσότητας
αλκοόλ.
Για μας η παρούσα έκδοση δεν θέλει να αποτελέσει κάποιου είδους
ευαγγέλιο. Έναν οδηγό για το πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα.
Δε διαβάζεται φυσικά για να τηρηθεί ευλαβικά. Σκοπός της παρούσας
έκδοσης είναι, όπως και στις άλλες μας προσπάθειες, η συμβολή
σε ένα δημόσιο διάλογο για την όξυνση της κριτικής σκέψης και
η ανταλλαγή απόψεων, πολλές φορές και αντιθετικών πάνω στα
ζητήματα που ανοίγονται. Επιθυμούμε οι οπτικές που ανοίγονται
μέσα στο κείμενο (με κάποιες από τις οποίες έχουμε κριτικές
αποστάσεις), να συμβάλουν σε μια συζήτηση γύρω από ζητήματα
υπαρκτά, που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουμε συναντήσει στους
χώρους και στις ομάδες μας.
